- کلمات 'ارض'، 'سبل' و 'مهد' در قرآن به عنوان لغات واحد به کار رفتهاند و هر کدام دارای اهمیت و جایگاه خاصی هستند.
- 'ارض' به معنای زمین و سطح اختصاصی برای انسان است. در قرآن، زمین به عنوان مکانی برای تأمین نیازهای انسان آفریده شده و در خلقت انسان نقش بسیار مهمی دارد.
- 'سبل' به معنای راهها و مسیرها است، به عنوان مکانهایی که انسان میتواند در آن به سوی هدفش پیشروی کند. در قرآن، استفاده از طرق مختلف برای رسیدن به حقایق دینی و نیز در به طبع رسیدن به مرادهای دنیوی تأکید شده است.
- 'مهد' به معنای محل و زمینهٔ رشد و تکامل است. در قرآن، این لغت به معنای خانهٔ واقعی و جاودانه بندگان خدا، مؤمنان، نمایانده شده است.
۲- این کلمات میتوانند راهنمایی قدرتمندی برای رشد روحی و زندگی ارائه دهند.
- در مورد 'زمین'، به عنوان انسانی که در این دنیا زندگی میکند، میتوانیم به ارضا کردن نیازها و تأمین مرادهایمان توجه کنیم، اما در کنار آن نباید دست به برداشت غلط بزنیم و دنبال دریافت لذت های فراروان باشیم. باید به تقرب به خداوند و اعانت بر خدمت به دیگران نیز فکر کنیم.
- در مورد راهها و مسیرها، باید خودمان را روی راهی اصلاح و پیوسته واژگون کنیم. در قرآن، راه مسیحیت، صلح، دانش، ولایت، والدین، عدالت، امانتداری، الخ بطریق صدقات و تصدیق به بیان حق است.
- در مورد 'مهد'، به عنوان زمینهٔ رشد و تکامل، باید عمیقاً برحق معتقد شویم، خود را از تأثیرات منفی بزگناهان محافظت کنیم و بر خلاف آن، با کمال اندشه و عزیری و بهت کلاهوار کنیم.